نکات مثبت ایران در جام جهانی ۲۰۲۶

به گزارش پارسینه به نقل از خبرانلاین  یک هفته پس از قرعه‌کشی جام جهانی 2026، آمارها نشان می‌دهند تیم ملی ایران از لحاظ میانگین سنی در جمع مسن‌ترین تیم‌های حاضر قرار دارد. بر اساس آخرین فهرست تیم‌ها در اردوی ملی ماه نوامبر 2025، میانگین سنی ایران بدون حضور جهانبخش و آزمون 29.1 سال بود و تنها پاناما، مراکش، الجزایر و کلمبیا بازیکنان مسن‌تری دارند. از میان تیم‌های آسیایی، ایران پیرترین تیم است و این موضوع می‌تواند در رقابت‌های آینده مانند جام ملت‌های 2027 چالش‌هایی برای کادر فنی ایجاد کند.

در سوی مقابل، اروگوئه با میانگین سنی 23.6 سال جوان‌ترین تیم جام است و پس از آن غنا، اکوادور، آمریکا و نروژ قرار دارند. با بازگشت برخی ستارگان اصلی، احتمالاً میانگین سنی تیم‌های جوان افزایش خواهد یافت، اما ایران همچنان در بخش پیرترین‌ها جای دارد و تجربه بازیکنانش می‌تواند نقطه قوت آنها باشد.

یکی دیگر از نکات قابل توجه، میزان حضور لژیونرها در تیم ملی است. در جام جهانی 2018 و 2022، بخش بزرگی از استخوان‌بندی تیم ایران از بازیکنان خارج از لیگ داخلی تشکیل می‌شد، اما در فهرست نهایی جام جهانی 2026، تنها 28.6 درصد بازیکنان لژیونر هستند. این یعنی ایران بیشتر به ستارگان لیگ داخلی خود اتکا دارد و می‌تواند ترکیبی از هماهنگی و شناخت داخلی را در زمین ارائه کند.

در نقطه مقابل، تیم‌های قطر و عربستان هیچ بازیکنی در لیگ‌های خارجی ندارند و تمام ستارگان آنها در لیگ داخلی بازی می‌کنند. همچنین پنج تیم کیپ‌ورد، ساحل عاج، کوراسائو، سنگال و هائیتی تمام بازیکنان خود را از خارج از لیگ داخلی انتخاب کرده‌اند. نیوزیلند با 82.6 درصد بازیکن لژیونر و بلژیک با 83.3 درصد، نمونه‌ای از تیم‌هایی هستند که به بازیکنان خارج از لیگ تکیه دارند. این شرایط نشان می‌دهد ایران با ترکیبی از تجربه داخلی و هماهنگی تیمی می‌تواند شانس رقابت با تیم‌های دیگر را افزایش دهد.

حضور در لس‌آنجلس به سود ایران

یکی از عواملی که می‌تواند در عملکرد تیم‌ها تأثیر مستقیم داشته باشد، میزان سفر و جابه‌جایی در مرحله گروهی است. تیم ملی ایران مجموعاً 1553 کیلومتر در سه بازی گروهی جابه‌جا خواهد شد، رقمی که در مقایسه با بسیاری از تیم‌ها کمترین فشار سفر را نشان می‌دهد. این یعنی بازیکنان ایران می‌توانند با انرژی بیشتری در زمین حاضر شوند.

برای مقایسه، بلژیک با بیش از 3297 کیلومتر جابه‌جایی بیش از دو برابر ایران مسیر دارد و نیوزیلند نیز با 1744 کیلومتر در مقایسه با ایران، مسیری سخت‌تر را تجربه خواهد کرد. در سوی دیگر، مصر با تنها 383 کیلومتر سفر، کم‌مسافت‌ترین تیم گروه ایران است. با توجه به اینکه بازی سوم ایران مقابل مصر برگزار می‌شود، میزان اختلاف سفر در آن مرحله ممکن است بر نتیجه تأثیرگذار باشد. با این حال، دو بازی نخست ایران بدون نیاز به پرواز انجام می‌شود و این فرصت مناسبی برای استراحت و آماده‌سازی بازیکنان فراهم می‌کند.

ترکیب تجربه، هماهنگی و استراتژی

با بررسی سه شاخص مهم میانگین سنی، میزان لژیونرها و سفرهای تیم‌ها، می‌توان گفت ایران ترکیبی از تجربه و هماهنگی داخلی دارد که می‌تواند به نفع تیم باشد. میانگین سنی بالا، هرچند تجربه بازیکنان را نشان می‌دهد، ممکن است در بازی‌های فشرده چالش ایجاد کند، اما اتکا به بازیکنان داخلی و مسیر کوتاه سفر، مزیت‌های مهمی برای تیم ملی محسوب می‌شوند.

در نهایت، این داده‌ها نشان می‌دهند که ایران با برنامه‌ریزی دقیق و مدیریت مناسب انرژی بازیکنان، می‌تواند در گروه خود عملکرد قابل توجهی ارائه کند و شانس خود را برای عبور از مرحله گروهی افزایش دهد. ترکیب تجربه، هماهنگی و استراتژی، می‌تواند نقطه تمایز ایران در جام جهانی 2026 باشد.