به گزارش پارسینه و به نقل از nationalsecurityjournal، رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، اخیراً با پیشنهاد آغاز مجدد آزمایش‌های هسته‌ای، جنجال‌برانگیز شد. ظاهراً انگیزه او، آزمایش موشک کروز روسیه با موتور هسته‌ای بوده است.
با این حال، پیشرانه هسته‌ای با کلاهک هسته‌ای تفاوت دارد. این جنجال خیلی زود فروکش کرد، زیرا وزارت انرژی آمریکا که مسئول نظارت بر ذخایر هسته‌ای کشور است تأیید کرد که هیچ آزمایش هسته‌ای جدیدی در دستور کار نیست.
با این وجود، برای چند روز این احتمال مطرح شد که آمریکا ممکن است وارد رقابت جدیدی در زمینه تسلیحات هسته‌ای با چین یا روسیه شود.
درست است که زرادخانه هسته‌ای آمریکا نیاز به نوسازی دارد، زیرا بخش زیادی از تجهیزات آن به دوران جنگ سرد بازمی‌گردد. اما این به‌روزرسانی لزوماً به معنای افزودن کلاهک‌های بیشتر نیست.
و اگر این آزمایش‌ها چین و روسیه را به انجام اقدامات مشابه تشویق کند، قطعاً اشتباه خواهد بود.
خویشتن‌داری هسته‌ای به‌طور جدی در خدمت منافع ملی آمریکا است—و نه فقط منافع جهانی در کاهش تسلیحات هسته‌ای.
در عوض، قدرت نظامی متعارف آمریکا بسیار جلوتر از رقبای آن است، بنابراین به نفع واشنگتن است که سایر کشورها را از ساخت تسلیحات هسته‌ای به‌عنوان ابزار موازنه باز دارد.
آمریکا از نظر نظامی متعارف جلوتر است
ایالات متحده بزرگ‌ترین اقتصاد جهان را دارد و هزینه‌های دفاعی آن بسیار بیشتر از هر کشور دیگری است. در واقع، آمریکا بیش از دو برابر مجموع هزینه‌های دفاعی چین و روسیه خرج می‌کند. این برتری در طول دهه‌ها انباشته شده و مزیت قابل توجهی ایجاد کرده است.
درست است که رشد سریع چین و گسترش نظامی آن، باعث کاهش نسبی قدرت آمریکا در مقایسه با چین شده است. اما آمریکا دچار افول مطلق نشده و همچنان می‌تواند قدرت خود را در بیشتر نقاط جهان به جز شرق آسیا برای چندین دهه آینده حفظ کند.
هم‌پیمانان آمریکا در شرق آسیا، با پشتیبانی واشنگتن، باید بتوانند گسترش‌طلبی چین را تا مدتی محدود کنند. برای مثال، آمریکا 11 ناوگروه هواپیمابر دارد، در حالی که چین تنها دو ناوگروه دارد. چین برای رسیدن به سطح آمریکا، دهه‌ها زمان نیاز دارد.
در مورد روسیه، آمریکا نه‌تنها در افول نسبی نیست، بلکه روسیه خود در حال افول است. جنگ این کشور علیه اوکراین فاجعه‌بار بوده است. حتی اگر روسیه موفق به شکست اوکراین شود، تاکنون بیش از یک میلیون تلفات داده و سال‌ها، شاید دهه‌ها، زمان نیاز دارد تا هزاران خودروی نظامی از دست‌رفته را بازسازی کند.
اقتصاد روسیه نظامی‌سازی شده و تحت تحریم است. رشد واقعی بخش غیرنظامی تا زمانی که ولادیمیر پوتین از قدرت کنار نرود، بازنخواهد گشت.
روسیه تحت رهبری پوتین تهاجمی است، اما این به معنای قدرتمند بودن نیست. اقتصاد روسیه از اقتصاد کانادا کوچک‌تر است و مشکلاتش در اوکراین نشان می‌دهد که قدرت نظامی آن در واقع محدود است.
همان‌طور که ویلیام وولفورث و استیون بروکس اشاره کرده‌اند، قدرت آمریکا بسیار عمیق‌تر از آن چیزی است که بسیاری از تحلیل‌گران تصور می‌کنند. جهان چندقطبی نیست.
از مسابقه تسلیحات هسته‌ای برای حفظ برتری متعارف آمریکا اجتناب کنید
کشورهایی که از نظر نظامی متعارف ضعیف‌تر هستند، معمولاً به ساخت تسلیحات هسته‌ای روی می‌آورند تا این ضعف را جبران کنند. کره شمالی و پاکستان نمونه‌های بارز این رویکرد هستند. هیچ‌یک از این کشورها نمی‌توانند از نظر نظامی متعارف با کره جنوبی یا هند رقابت کنند، بنابراین احتمالاً در صورت بروز درگیری، از تسلیحات هسته‌ای برای جبران نابرابری در میدان نبرد استفاده خواهند کرد.
روسیه نیز با توجه به ضعف در جنگ اوکراین، به‌طور فزاینده‌ای بر تسلیحات هسته‌ای در دکترین نظامی خود تأکید کرده است.
پوتین سال‌هاست تهدیدهای هسته‌ای مطرح می‌کند—احتمالاً برای نمایش قدرت در شرایط افول روسیه.
در مقابل، آمریکا از پایان جنگ سرد تاکنون بر عدم اشاعه و خویشتن‌داری هسته‌ای تأکید داشته است. توانایی‌های نظامی متعارف آمریکا به این معناست که نیازی به استفاده یا تهدید به استفاده از تسلیحات هسته‌ای ندارد.
در عوض، سیاست خوب آمریکا این است که مشروعیت تسلیحات هسته‌ای را زیر سؤال ببرد و آن‌ها را به‌عنوان سلاح‌هایی «وحشتناک» و «تابو» معرفی کند که هرگز نباید استفاده شوند. این رویکرد، برتری متعارف آمریکا را تقویت می‌کند.
تابوی هسته‌ای به نفع جهان و آمریکا است
خوشبختانه، تأکید آمریکا بر عدم استفاده از تسلیحات هسته‌ای، هم برای جهان و هم برای خود آمریکا مفید است. البته منافع آمریکا محرک اصلی این سیاست است، اما واضح است که جهانی با تسلیحات هسته‌ای کمتر، برای بشریت نیز سودمند خواهد بود.
.gif)
.gif)
0 دیدگاه