برنده رقابت میلیاردی برای ساخت پهپاد بدون باند مشخص شد

به گزارش پارسینه، یک طرح جدید پهپادی با پروانه‌های تاشو، برنده رقابت برنامه‌ای آزمایشی از سوی سازمان دارپا شد.

شرکت بل تکسترون اعلام کرد که طرح پهپادی‌اش توانست در برابر طرح رقیبِ شرکت آئورا فلایت ساینسز (از زیرمجموعه‌های بوئینگ) برای پروژه SPRINT (تکنولوژی‌های سرعت بالا و مستقل از باند) سازمان دارپا پیروز شود. این پهپاد قرار است قابلیت‌های خود را برای عملیات نیروهای ویژه به نمایش بگذارد و همچنین ویژگی‌هایی را ارائه کند که نیروی هوایی آمریکا برای مدل «استقرار چابک رزمی» خود به‌دنبال آن است.

این انتخاب، آغاز فاز دوم برنامه است که شامل تکمیل طراحی، ساخت، آزمون‌های زمینی و دریافت مجوزهای لازم است. البته دارپا هنوز به این پهپاد شماره رسمی X اختصاص نداده است.

آزمایش‌های پروازی ممکن است از سال 2027 یا 2028 آغاز شود. درخواست بودجه دارپا برای سال مالی 2026 شامل بیش از 55 میلیون دلار برای پروژه SPRINT است.

هدف این برنامه، ساخت پهپادی آزمایشی (X-plane) است که بتواند با سرعت 400 تا 450 نات در ارتفاعات مناسب پرواز کند و توانایی پرواز و فرود در محیط‌های دشوار و بدون باند را داشته باشد.

فاز 1A پروژه SPRINT اواخر سال 2023 با حضور چند شرکت از جمله نورثروپ گرومن و پایاسکی ایرکرفت آغاز شد. در ماه مه 2024، طرح‌های شرکت‌های آئورا و بل به مرحله 1B راه یافتند و در آن زمان، نخستین پرواز طی 36 ماه آینده پیش‌بینی شد. اگرچه دارپا در ابتدا احتمال ادامه همکاری با دو شرکت را مطرح کرده بود، در نهایت فقط طرح شرکت بل را برای فاز دوم انتخاب کرد.

شرکت بل اعلام کرد: «در فاز 1A و 1B، طراحی مفهومی و اولیه برای پهپاد X پروژه SPRINT انجام شد. فاز دوم شامل طراحی جزئی و ساخت است که در نهایت به آزمون پروازی در فاز سوم ختم می‌شود.»

بل اعلام کرد که در پایگاه نیروی هوایی هولومن، تمام مراحل کارکرد روتور از جمله چرخش، غیرفعالسازی، تا شدن و گذار به پیشرانه جت را به‌طور کامل به نمایش گذاشته است. آزمایش‌های کاهش ریسک شامل تست در تونل باد در مؤسسه تحقیقات هوانوردی دانشگاه ایالتی ویچیتا، کانزاس نیز انجام شده است.

سرتیپ ژنرال جوزف کانکل، مدیر طراحی نیرو، یکپارچه‌سازی و شبیه‌سازی در بخش آینده‌پژوهی نیروی هوایی، در رویدادی از مؤسسه میچل در ماه می گفت که این نهاد به‌طور جدی در حال بررسی پهپادهایی است که به باند نیاز ندارند تا مدل «استقرار چابک رزمی» را پشتیبانی کنند. 

در این مدل، نیروها در پایگاه‌های متعدد و مکان‌های دورافتاده پراکنده می‌شوند تا آسیب‌پذیری آن‌ها در برابر موشک‌های نقطه‌زن کاهش یابد.

او گفت: «هرچند بخشی از ناوگان همچنان نیازمند باند خواهد بود، اما داشتن پرنده‌هایی که بتوانند عمودپرواز باشند، نکته‌ای است که باید در آینده برنامه CCA (هواگردهای رزمی مشارکتی) مورد توجه قرار گیرد.»

کانکل افزود: «چیزی در مورد کاهش طول باند مورد نیاز وجود دارد. باید بفهمیم این مسئله چه الزاماتی دارد، چون وقتی عمودپرواز انجام می‌دهید، معمولاً بار یا برد کاهش می‌یابد. پس باید تعادل مناسبی پیدا کنیم.»

منابع صنعتی می‌گویند انتظار می‌رود نیروی هوایی پهپادهای عمودپرواز بدون سرنشین را برای پشتیبانی لجستیکی از مکان‌های عملیاتی ACE و همچنین دفاع از پایگاه‌ها و مأموریت‌های دیگر دنبال کند، هرچند برنامه SPRINT ارتباط رسمی با نیروی هوایی ندارد.

بل همچنین در حال توسعه هواگرد تهاجمی نسل جدید V-280/MV-75 Valor برای ارتش آمریکا است؛ یک تیلت‌روتور که قرار است جایگزین سری UH-60 بلک‌هاوک در برنامه هواگرد تهاجمی بلندبرد آینده شود.

این شرکت همچنین چشم به برنامه پرواز عمودپرواز آینده نیروی دریایی دارد و باور دارد که مدل Valor دریایی‌شده در کنار پهپادهای V-247 که توان حمل بار 1000 پوندی با سرعت بیش از 300 نات را دارند، گزینه مناسبی خواهد بود.

بل در بیانیه‌ای گفت: «سابقه‌ای غنی در شکستن مرزها و توسعه فناوری پرواز عمودپرواز پرسرعت دارد و همچنان بر اساس میراث پروژه‌هایی چون X-14، X-22، XV-3 و XV-15 برای ناسا، ارتش و نیروی هوایی آمریکا، پیش می‌رود.»

راب مک‌هنری، معاون مدیر دارپا، در رویدادی از مؤسسه میچل گفت: «دارپا برای توسعه فناوری‌های برهم‌زننده پیشتاز است، نه تولید مستقیم سامانه‌های قابل بهره‌برداری.»

او افزود: «ما در دارپا همواره در حال بازنگری پورتفوی خود هستیم. این‌طور نیست که هر برنامه‌ای که آغاز شد، حتماً تا پایان پیش برود. همیشه در حال ارزیابی هستیم تا بیشترین سرمایه‌گذاری تحول‌آفرین را با منابع محدود انجام دهیم.»

سخنگوی شرکت آئورا نیز گفت: «به پیشرفت‌هایی که در پروژه SPRINT داشتیم افتخار می‌کنیم.» او افزود: «ما یک پهپاد با طراحی فن داخلی بال با نیروی بالابر بالا و مقاومت کم طراحی کردیم که ترکیبی انقلابی از سرعت بالا و استقلال از باند را ممکن می‌سازد. آزمایش‌های انجام‌شده در فاز اول، قابلیت اجرایی این طراحی و ارزیابی‌های تحلیلی عملکرد را تایید کرد.»

او تأکید کرد: «فرصت‌های دقیق برای این نوع هواگرد هنوز در حال شکل‌گیری است، اما باور داریم که فناوری فن در بال، کاربردهای گسترده‌ای در سکوهای عمودپرواز پرسرعت آینده خواهد داشت و بی‌صبرانه منتظر مراحل بعدی هستیم.»