به گزارش پارسینه به نقل از دنیایی تصویر، او در گفتگویی که روز یکشنبه پس از دریافت جایزه افتخاری در جشنواره فیلم مراکش در مورد دوران حرفهایاش انجام شد، به یاد آورد که چگونه دنیرو او را زیر بال و پر خود گرفت و جودی را برای اجرای دیالوگهای فیلم به کافیشاپها میبرد. اما از آنجایی که دنیرو رویکرد متد اکتینگ به شخصیتی داشت که قرار بود جودی بازی کند، به نظر او ، رابرت دنیرو کاملاً کسلکننده بود.
فاستر گفت: «ما دیالوگها را بارها و بارها تکرار میکردیم. و مطمئنم شاید بعضی از شما وقتی رابرت دنیرو اینجا بود، اینجا بودهاید. یکی از بزرگترین بازیگران آمریکایی ما، خیلی مفتخرم که با او کار کردهام - اما جالبترین فرد روی زمین نبود! و در آن زمان، او کاملاً در قالب شخصیتش فرو رفته بود. پس در آن روزها واقعاً بیروح و کسلکننده بود و من یادم میآید که ناهارها را با او میخوردم و میگفتم: چه اتفاقی دارد میافتد؟ کی میتوانم به خانه بروم؟ و او واقعاً نمیتوانست با من صحبت کند، بنابراین من با پیشخدمتها و افراد رستوران صحبت میکردم.»

فاستر گفت: «او بالاخره وقتی سومین ناهارمان را با هم خوردیم، بداههپردازی را به من یاد داد و این باعث شد چشمانم به روی بازیگری باز شود. و در 12 سالگی متوجه شدم، “اوه، تقصیر من است چون به اندازه کافی خوب بازی نکردهام. من فقط دیالوگ میگفتم و منتظر دیالوگ بعدیام میماندم و طبیعی بازی میکردم، اما ساختن یک شخصیت چیز دیگری است. و یادم میآید که چقدر هیجانزده بودم، یادم میآید که عرق کرده بودم و هیجانزده و خندهام گرفته بود و به اتاق هتل برگشتم تا مادرم را ببینم و گفتم: من بینش پیدا کردم . و گمانم از آنجا به بعد، همه چیز تغییر کرد.»
.gif)
.gif)







0 دیدگاه